“Murit i rashë me kokë!” Makthi i një nëne, djali 12 vjeç me tumor: Çohem natën, të shoh a merr frymë!

 “Murit i rashë me kokë!” Makthi i një nëne, djali 12 vjeç me tumor: Çohem natën, të shoh a merr frymë!

Asnjë prind nuk duhet të përballet me këtë që po përjeton kjo nënë. Tre vite më parë djali i saj u sëmur dhe që nga ajo kohë, çdo ditë, çdo orë e çdo minutë për këtë nënë ka qenë një ferr i vërtetë. Djali i Flordës, Kristi 12 vjeçar, u diagnostifikua me një sëmundje të rëndë në kokë.

Florda tregoi për emisionin “Shqiptarët për Shqiptarët” se kur e mësoi lajmin i ra e gjithë bota mbi kokë, ndërsa dita e saj më e rëndë ishte hera e parë kur i biri hyri në operim.

“Para tre vitesh djali i madh ishte sëmurë. E sollëm në spital e Kristi doli që ishte me tumor. E vendosën Kristin në operim e unë i bija murit me kokë, thoja o Zot a do më dalë djali… (qan)

Kam parë tmerr me Kristin, tmer… doktori më tha që nuk mund të jap shpresë, veçse 1% më tha, se 99% është i ikur, më tha përgatituni për çdo gjë… (qan me dënesë)”-rrëfen mes lotëve Florda.

9 ndërhyrje ka kryer Kristi. Së fundmi shëndeti i 12 vjeçarit është përkeqësuar dhe dita ditës situata për këtë vogëlush nga Durrësi sa vjen e bëhet më e errët. Florda qan me dënesë, kur na tregon se çohet përnatë, për të parë nëse i biri po merr frymë apo jo.

“Gjithë natën djali rri vetëm me dhimbje. Kur erret, nisin dhimbjet e këmbëve, veshkave… shumë e rëndë është, nuk ka më rëndë se kaq. Përnatë e shikoj Kristin a po merr frymë apo jo, mos i ka ndodhur ndonjë gjë.

Pa Kristin jeta ime nuk ka kuptim, çfarë kuptimi ka jeta ime pa të? (qan me dënesë)”-rrëfen nëna.

Familjes i kanë shpjeguar se me një kurim të specializuar jashtë Shqipërisë, Kristi do të mund të shërohet. Me lot në sy dhe me zërin që i dridhet prej vuajtjeve tre vjeçare, kjo nënë I drejtohet me përgjërim shqiptarëve… vetë familja nuk ka mundësi ekonomike të përballojë faturën e rëndë financiare prej 70 mijë eurosh.

“Më kanë dhënë shpresa se jashtë shtetit, djali ka shpresa jete. Trajtimi veçse është shumë i kushtueshëm, saqë unë nuk mund ta përballoj. Edhe për bukën që ha rri duke menduar… shpresa kam vetëm tek shqiptarët, tek Elvis Naçi… (qan) ju lutem, më ndihmoni çunin”